Meer geld voor Defensie? En waarom dan wel?

De gangbare antwoorden blijven nu helaas hangen in abstracties als: "de wereld wordt steeds onveiliger", "we kunnen niet meer aan onze grondwettelijke taken voldoen" en "bij een groot conflict kunnen we het maar 3 dagen volhouden".  Dat is preken voor eigen parochie. Voor dat soort gemeenplaatsen gaat de kiezer de portemonnee niet trekken. De Defensievisie 2035 had voor betere antwoorden moeten zorgen, maar heeft dat nagelaten. De minister wil tot 17 mld € extra uitgeven aan 4 prioriteiten te weten.....als u het nog weet mag u uw vinger opsteken.   

Oorlogen komen niet uit de lucht vallen. Ze ontstaan als uitvloeisel van grote economische en maatschappelijke veranderingen. Daar waar de status quo verandert, voelen de gevestigde belangen zich bedreigd door nieuwkomers die hun kans ruiken. Kun je dan op tijd de bakens verzetten of laat je het aankomen op een gewapend conflict? In het recente artikel "How the race for renewable energy is reshaping global politics" beschrijven Leslie Hook en Henry Sanderson in de Financial Times hoe de overgang van fossiele brandstoffen naar alternatieven voor een enorme omwenteling gaat zorgen: politiek, maatschappelijk en economisch. In omvang te vergelijken met de industriële revolutie . 

Nadat politiek en wetenschap al langer overtuigt waren van de noodzaak om afscheid te nemen van fossiele brandstoffen, is ook het bedrijfsleven in beweging gekomen. Grote bedrijven investeren veel geld in de ontwikkeling en de productie van nieuwe technieken en alternatieve brandstoffen. En in de aanleg van de energie-infrastructuur die voor die transitie nodig is. Beleggers en investeerders zetten daar op in en onttrekken hun geld aan de traditionele mijnbouw- en energiebedrijven. Zelfs die zien de bui al hangen en proberen hun strategie aan te passen. Vooralsnog lijkt China met haar vooruitziende en staatsgeleide industriepolitiek economisch een grote voorsprong te hebben. 

Het gaat ook grote gevolgen hebben voor de geo-politieke verhoudingen. En waar die gaan schuiven, ontstaan spanningen. De auteurs onderscheiden twee potentiële conflictbronnen. Ten eerste het verschil tussen de landen die van nature beschikken over grote hoeveelheden duurzame wind-, zonne-, en geothermie en de landen die daar beperkt over beschikken maar wel de technologie, de zeldzame aardmetalen, de organisatie en de industrie hebben om aanbieders en afnemers bij elkaar te brengen. Verschillende belangen en onderlinge concurrentie kunnen tot spanningen en conflicten leiden. Maar het wederzijdse belang maakt het ook mogelijk om tot oplossingen te komen.