Lekker 130 in je droomauto

Iedereen wil een lekkere wagen onder z’n kont. Maar waarom rijden wij allemaal in auto’s die ver over de 200 km per uur kunnen terwijl de maximumsnelheid (nog) 130 km per uur is. Geen zinnig mens rijdt zo hard en, afgezien dat het niet mag, kan het ook bijna nergens. Maar een aandrijflijn met zoveel vermogen rijdt bij een normale snelheid veel minder energie-efficiënt dan een auto met een vermogen voldoende om 130 km per uur te halen.

In “De Groene illusie” rekent Maarten van Andel voor dat auto’s die niet harder dan 120 km per uur kunnen en niet binnen dertig seconden op topsnelheid hoeven te zijn, toe kunnen met 15 pk. Nu hebben auto’s minimaal 50 pk en meestal een veelvoud. Stel we kaarten het af op maximaal 140 km per uur met hybride ondersteuning voor optrekken, inhalen, viaducten op, etc. Dan is er veel voor klimaat en milieu gewonnen. Rijst ook de vraag waarom de Rijksdienst voor het Wegverkeer auto’s toe laat die dingen kunnen die niet mogen. Alsof je instemt met het dragen van steekwapens onder voorwaarde dat mensen er alleen hun brood mee snijden.

Allemaal goede argumenten om daar eens kritisch naar te kijken. Vooral in het licht van de huidige discussie om de maximumsnelheid nog verder naar beneden te brengen. Er moet natuurlijk nog stevig aan gerekend worden maar ik blijf liever 130 rijden met een auto die maximaal 140 kan dan 100 met een auto die maximaal 240 kan. Nu zal de autobranche natuurlijk roepen dat a) dat soort ingetoomde auto’s niet op de markt zijn en b) dat niemand met zo’n ontmand voertuig gezien wil worden. Dat is nog maar de vraag. Een auto met minder vermogen bespaart geld in aanschaf en gebruik. Geld dat dan besteed kan worden aan allerlei accessoires en snufjes waarvoor de portemonnee nu niet toereikend is. Je eigen droomauto kunnen kopen en lekker 130 scheuren. Wie zou dat nou niet willen?